Cudze chwalicie...	autor: (GMT)

Konstancin-Jeziorna jest jedną z pięciu miejscowości w Polsce, które mają tężnie solankowe. Oprócz Konstancina tężnie znajdują się w Ciechocinku, Inowrocławiu, Grudziądzu i Busku Zdroju.

Przed wiekami w tężniach ze źródeł solankowych uzyskiwano sól kuchenną. Dopiero z czasem poznano lecznicze właściwości solanki. W Konstancinie gorące źródła solankowe, znajdujące się na głębokości ponad 1750 m., odkryto w połowie lat 60. ubiegłego stulecia. Solanka wykorzystywana w konstancińskiej tężni to 6,8 proc. termalna woda chlorkowo-sodowa, bromkowa, jodkowa, żelazista. W 1978 r. w Parku Zdrojowym wybudowano tężnię – wielobok z plecionych gałązek tarniny o obwodzie długości 40 m. i wysokości 6 m. Wewnątrz tej budowli znajduje się grzybek – inhalator rozpylający ciepłą solankę. Bezpośrednie wdychanie powietrza nasyconego solanką stosowane jest w leczeniu chorób układu krążenia, górnych dróg oddechowych i w rehabilitacji neurologicznej. Spacer w okolicach tężni zalecany jest mieszkańcom zanieczyszczonych aglomeracji miejskich i osobom znerwicowanym – znakomicie regeneruje siły obronne organizmu. Spacerować można bez konsultacji z lekarzem, jednak przed dłuższą kuracją należy zasięgnąć porady lekarskiej. Działanie aerozolu solankowego obniża ciśnienie tętnicze, nie jest też wskazane w chorobach nowotworowych i niektórych innych. Należy pami ętać, aby wpobliżu grzybka nie przebywać dłużej niż 20 min., a wewnątrz tężni do godziny. Na zewnątrz można spacerować do trzech godzin. A w pięknym Parku Zdrojowym możemy spacerować choćby cały dzień.

Konstancińska tężnia usytuowana jest w malowniczej scenerii Parku Zdrojowego

W porównaniu do innych (na zdjęciu tężnia w Inowrocławiu) nasza jest niewielka

Luty 2009 nr 2 (2) Konstancin dla samorządu »

Marzec 2009 nr 3 (3) Uzdrowisko to nie luksus, to konieczność »

Lipiec – Sierpień 2009 nr 7/8 (7/8) Trudna prywatyzacja »

Poleć artykuł znajomemu    Drukuj